-
صنایع ساختمانی: در محیط‌های ساختمانی که ممکن است با خطرات فیزیکی، شیمیایی یا حرارتی همراه باشد، تیشرت کار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این لباس‌ها به کارگران امکان حفاظت از خود در مقابل آسیب‌های مختلف را می‌دهند.
-
صنایع شیمیایی: در محیط‌های شیمیایی که با مواد خطرناک سروکار دارند، لباس کار با ویژگی‌های مقاومت در برابر مواد شیمیایی و پوشش کامل بدن به کارگران امکان محافظت از خود در برابر انواع مواد شیمیایی را می‌دهد.
-
صنعت نفت و گاز: در محیط‌های نفتی و گازی که با حرارت، آتش و مواد خطرناک مواجه هستند، لباس کار مقاوم در برابر حرارت و آتش و همچنین محافظت در برابر مواد شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
-
صنایع معدن: در معادن که با خطراتی مانند گرد و غبار، شیمیایی‌ها و ضربه‌های مکانیکی همراه هستند، لباس کار به کارگران کمک می‌کند تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنند.
-
آتش‌نشانی: در حوادث آتش‌سوزی، لباس کار آتش‌نشانان با ویژگی‌های مقاومت در برابر حرارت و آتش، به کارگران اجازه می‌دهد تا به تخلیص افراد و کنترل حریق بپردازند.
-
پزشکی: در محیط‌های پزشکی و بهداشتی، لباس کار معمولاً برای حفاظت از پرسنل در برابر عوامل آلوده‌کننده و عفونی‌کننده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
-
کشاورزی: در کشاورزی، لباس کار با ویژگی‌های محافظت در برابر آب و شرایط آب و هوایی مختلف به کارگران کمک می‌کند تا از شرایط نامساعد محیطی در طول کار محافظت کنند.
-
سازمان‌های انسانی: در برخی موارد، سازمان‌ها و تشکل‌های انسانی نیز از لباس کار استفاده می‌کنند تا هویت و ویژگی‌های خاص خود را نمایان سازند.
-
محیط‌های خالی از گرد و غبار: در محیط‌هایی که ممکن است گرد و غبار یا ذرات مضر موجود باشند، لباس کار با قابلیت جلوگیری از ورود ذرات به بدن افراد از اهمیت بالایی برخوردار است.
به طور کلی، لباس کار در هر محیطی که خطرات فیزیکی، شیمیایی یا حرارتی ممکن است وجود داشته باشد، به عنوان یک وسیله مهم برای حفاظت از کارگران مورد استفاده قرار می‌گیرد.